Een ander leven door hersenletsel
DIDAM - Een half miljoen Nederlanders ondervindt dagelijks de gevolgen van niet aangeboren hersenletsel. Jaarlijks krijgen ongeveer 130.000 mensen in Nederlanders hersenletsel als gevolg van een ongeval of ziekte. Ook Liesbeth Prikken uit Didam werd van de ene op de andere dag geconfronteerd met ziekte dat resulteerde in blijvende hersenschade.
Door Joke Burink
"In 2008 kwam er opeens hersenvocht mijn neus uitlopen", vertelt Liesbeth Prikken. "Later bleek ik een hersentumor te hebben en ben ik twee keer getroffen door hersenvliesontsteking. De grootte van de tumor is weliswaar niet toegenomen, maar mijn ziekte heeft wel hersenschade veroorzaakt. Dagelijks worstel ik nog met de gevolgen hiervan. Ik heb concentratie- en geheugenproblemen en veel last van vermoeidheid. Daardoor kan ik niet meer functioneren zoals vroeger. Ik vind dat moeilijk om te accepteren. Het lastige is ook nog dat andere mensen mijn ziekte niet herkennen omdat in eerste instantie aan de buitenkant niets te zien is."
Onbegrip
Naast het acceptatieprobleem dat hersenletselpatiënten zelf hebben, leiden de beperkingen soms ook tot onbegrip bij anderen. Een persoon met hersenletsel raakt snel overprikkeld en heeft vaak moeite met de aandacht, inprenting en adequaat reageren, waardoor taken niet goed worden uitgevoerd, of vergeten worden. Dit kan grote gevolgen hebben voor het dagelijks leven thuis, maar ook op het werk. Dat ondervond Liesbeth meerdere malen. "Bij mijn eerste baan had ik concentratieproblemen. Ik dacht dat het werk mij niet genoeg uitdaging bood. Daarna ging het met andere banen niet beter, het maakte niet uit of het werk leuker of uitdagender was. Ik bleef concentratie- en geheugenproblemen houden en ik was snel geprikkeld en moe. In 2014 heb ik uiteindelijk een neuropsychologisch onderzoek laten doen. Op basis van dat onderzoek werd pas duidelijk dat er sprake van hersenletsel was. Toen vielen de puzzelstukjes in elkaar. Mijn baan raakte ik kwijt, maar de diagnose gaf rust. Daarna kon ik beginnen met revalideren. Ik kreeg inzicht in mijn mogelijkheden en beperkingen, zo leerde ik mijn weg weer te vinden."
Revalideren
Het revalidatieprogramma van Liesbeth bestond uit een combinatie van fysio-, ergo-, psychotherapie en logopedie. Ze moest haar grenzen leren hanteren en op tijd haar rust nemen. Toen ze gevraagd werd om mee te fietsen met 'Hersenletsel On Tour' vond ze het best lastig om te accepteren dat ze deze zesdaagse fietstocht alleen zou kunnen volbrengen met een duofietser en trapondersteuning. Toch ging ze van 5 tot en met 10 mei de uitdaging aan en fietste zij samen met andere lotgenoten de route: Doetinchem – Nijmegen – Doorn – Apeldoorn – Rijssen – Enschede – Terborg. Op deze manier gaven ze meer bekendheid aan hersenletsel en werd er geld ingezameld voor de aanschaf van duofietsen. Liesbeth: "Het was een ervaring om nooit te vergeten. Iedereen die meedoet aan de tour zit in hetzelfde schuitje, ook al kan de oorzaak van hersenletsel heel verschillend zijn. Samen deel je een lach en een traan."
Dat de behoefte om ervaringen te delen groot is, blijkt wel uit de belangstelling voor het Niet-Aangeboren-Hersenletsel-café (NAH café) in Zevenaar. Liesbeth en andere mensen met hersenletsel en/of hun partner komen hier eens in de twee maanden bijeen aan de hand van een thema. Inmiddels is mede door toedoen van Liesbeth ook het NAH-breincafé van start gegaan. Dit vindt plaats bij Steenhuizen 6 in Zevenaar, op elke eerste dinsdagochtend van de maand.
Liesbeth wil in de toekomst graag actiever worden in de organisatie van activiteiten voor lotgenoten. Want ook al kan ze niet alles meer zoals vroeger; de aard van het beestje is niet veranderd.