Can I Come Over?
Marleen is verliefd op Australië
Ik sta in de rij voor de bus te wachten en stuur een berichtje naar mijn eerste host: "Ik ben nu al verliefd op dit land." Weg uit de luchtvochtigheid en de massa steden. Mijn vlucht brengt me vanuit Singapore richting Melbourne. Inmiddels ben ik een kei in het vinden van low budget vluchten. Dus met mijn benen in mijn nek slaap ik toch de hele vlucht als een baby.
Tekst en foto's: Marleen Hoftijzer
"This is Monty, our pet", lacht Shannon me toe. Ik hoor Monty sissen. Ik stap toch maar iets naar achteren, want hij komt akelig dichtbij als ik een foto probeer te maken. Monthy is een phyton slang van zo'n twee meter lang. Hij ligt naast me in een kooi als ik de eerste nacht in de woonkamer slaap. Ach, inmiddels ben ik zoveel gewend, een sissende slang houd me ook niet meer wakker.
Het is precies zes maanden geleden dat ik Shannon leerde kennen in Schotland. Hij pikte me op toen ik in de regen met een kartonnen bordje langs de kant van de weg wanhopig een lift probeerde te vinden. Nu woont hij samen met Esther in het centrum van Melbourne. Shannon geeft me een toer in het huis. This is our living room, kitchen and your bedroom at the same time, lacht hij me toe. De huisprijzen rijsen in Melbourne de pan uit, dus ze wonen in een piepklein appartementje. Het verbaast me, want Shannon kocht op het juiste moment een handjevol bitcoins. Hij is de eerste rijke minimalist die ik ooit heb ontmoet. Het enige waar hij naar verlangt is een klein boerderij buiten de stad.
Veel privacy hebben we niet merk ik na de eerste overnachting. Als ik naar het toilet moet, loop ik door hun slaapkamer. Shannon vroeg of ik het anders leuk zou vinden om in zijn volkswagen busje te overnachten. Dus de volgende nacht 'kampeer' ik midden in de straat. Elke ochtend word ik wakker van fluitende vogeltjes gemixt met het kabaal van de tram. En toch is het een fantastisch (t)huis!
Mijn volgende host - Mariama - zag mijn oproep op facebook en we raakten aan de praat. Het telefoongesprek eindigde met een uitnodiging om te komen overnachten in Brunswick East.
Een knappe meid opent de deur zodra ik op de stoep sta. Ik stap binnen in een simpele, maar ruime kamer. Er ligt een matrasje voor me klaar op de grond. Het delen van een huis is de standaard in Melbourne. Mariama woont dan ook samen met twee Australische studenten. Ze geen geld voor meubels en plukken alles van straat. Ik kijk rond in de woonkamer. Het ziet er origineler en gezelliger uit dan de meeste huizen vol Ikea meubels.
Veel mist Mariama niet van Nederland. Ze is zelfs blij dat ze het aan haar voorbij kan laten gaan. Terwijl jullie gezellig met biertjes rondliepen op de Aaltense markt, zat ik om half acht 's ochtends aan een ontbijt met beschuitjes, hagelslag en Gouda kaas. Nederland heb ik nog niet helemaal achter me gelaten, want de uitnodiging voor een Nederlandse netwerkborrel kon ik niet afslaan.
Mijn zoektocht naar werk en interessante contacten verliep goed. Met een blik stroopwafels in mijn handen vertrok naar mijn volgende host en mijn nieuwe thuis.
