naar verstilling zoeken of naar dynamiek, je mag er met je dromen komen of met je kritiek. Al oog je nog zo sjofeltjes, al oog je nog zo sjiek, Je bent er meer dan welkom, ook alleen voor de muziek."
Teleurstelling
Gaande het gesprek blijkt dat Jan Kool eigenlijk met enige tegenzin predikant is geworden! "Ik ben eigenlijk in 1988 vanwege de echtscheiding van mijn eerste vrouw dominee geworden. Ik wilde met alle geweld na een vijfjarige theologiestudie in Zwitserland als zendingstheoloog naar Poona in India. Mijn toenmalige echtgenote stond daar destijds volledig achter. Sterker nog, zij ging een poosje naar Cambridge om daar haar Engels op te halen. Daarna zouden wij met ons gezin naar India vertrekken. Echter wat gebeurde er, bij terugkomst uit Engeland bleek zij totaal veranderd. Daardoor ontstond er een soort 'vervreemding' met als gevolg dat het vertrek naar India werd afgeblazen. Daarmee kwam een eind aan mijn ideaal om in de Derde Wereld theoloog te worden. Voor mij een enorme teleurstelling. Vrienden van mij gingen wel her en der als zodanig aan de slag. Ik vond het verschrikkelijk", zo vertelt Jan Kool.
Hij werd vicarus (leerpredikant), kwam een halfjaar in Bergen (N-H) te werken en werd vervolgens in 1988 beroepen in Kerk- en Kapel-Avezaath (Betuwe). Ging erheen met nog steeds de hoop dat het huwelijk weer op de rails zou komen. De hoop bleek ijdel, een definitieve echtscheiding kon niet uitblijven. Jan Kool: "Ik heb het daar toch wel erg moeilijk mee gehad. Toch werden het voor mij in Kerk- en Kapel-Avezaath uiteindelijk vijf leerzame jaren. Het heeft mij als dominee gevormd en waarbij ik persoonlijke zaken weer op de rit heb gekregen", zo zegt hij. Voor Jan Kool betekende de Avezathen ook het begin van hele mooie dingen. Hij leerde daar Giselle kennen. "Giselle was kapster in het dorp. Zij paste toen wel eens op mijn drie kinderen. Uiteindelijk werd ze mijn alles."
Overledenen
De laatste werkweek van dominee Jan Kool staat deze week dus volledig in het teken van zijn afscheid. "Ik laat me zondagmiddag verrassen. Ik leid samen met collega Freek Brandenburg de dienst waaraan de Cantorij haar medewerking verleent. Wat ik deze week ook nog ga doen is onder meer de graven van de overleden gemeenteleden in de afgelopen vijftien jaar bezoeken. Hoeveel dat er zijn? Daar moet ik het precieze antwoord schuldig op blijven. Minstens een paar honderd. Een aantal hebben een grote impact gehad. In de 'In memoriams' die ik van elke overledene heb geschreven, heb ik altijd geprobeerd de overledene recht te doen door de feiten juist te hebben, maar ook door de kern van de betrokken mens te raken. Liefst met één woord."
Hoe verder?
Zoals gezegd Jan Kool leest graag. "Ik denk na over dingen die ik lees, probeer een antenne te hebben voor thema's die bij de mensen leven. De honderden preken die ik heb geschreven zijn vanuit de Bijbel, maar ook vanuit mijn 'hart' geschreven. Ik kijk tegen het christelijk geloof aan als levenswijze die geïnspireerd door Jezus Christus erop uit is om de individuele mens en de maatschappij humaner te maken." Dat lezen zal voor Jan Kool misschien niet meer altijd in de nachtelijke uren plaatsvinden nu hij met emeritaat gaat. "Maar het is er dan altijd zo rustig", pareert hij de opmerking. Kool verheugt zich nu hij meer vrije tijd krijgt op de werkzaamheden in de ruime en prachtige tuin van 't Venhorst. Daar was nu soms weinig tijd voor. En ook naar de bezoekjes als 'opa' aan het eerste kleinkind ziet hij uit. Evenals de voorbereidingen voor eventuele gemeentereizen en 'last but not least' een reis naar het land waar Giselle geboren is: Australië. Kortom; "tijd om stil te zitten is er niet bij."