Dahleo op bezoek bij: Teeuws Kidz
Tekst en foto door Maartje de Kort
LICHTENVOORDE - Op de vrijdagavond van het plakweekend reis ik af naar Teeuws Kidz. Wanneer ik de bocht op de Stegge indraai, word ik verwelkomd door een prachtig veld vol dahlia's. Ik tref de enthousiaste kinderen aan op de steiger en rondom de wagen. Ze willen weten of ik 'van de krant ben' en als ik uitleg wat ik kom doen, vertellen ze me wat zij doen. Ze smeren de wagen in met lijm zodat ze morgen de wagen kunnen bekleden met de dahlia's. De wagen is een bont gekleurde olifant, maar deze heeft nog wel een gat in zijn bibs. Door het gat is te zien dat er in de wagen een compleet mechanisme verborgen zit dat ervoor zorgt dat de olifant water kan spuiten. Dit onderstreept het thema van de wagen en de zomer van 2018, 'Wij zijn niet verdroogd'.
Luc Wolterink, stuwende kracht van de Kidz, vertelt me dat het ontwerp van dit jaar vrij laat tot stand is gekomen, maar daarom niet minder mooi is. De wagen is zelfs wat groter uitgevallen dan vooraf bedacht was, al lijkt dat de kinderen niet te deren. Vandaag zijn er zo'n 12 kinderen die meehelpen aan de voorbereiding, morgen zijn er zo'n 40 kinderen die er samen voor gaan zorgen dat de wagen af komt. De planning is dat de wagen rond 17.00 uur klaar is, waarna ze lekker met frietjes en een snack de dag af kunnen sluiten. De leeftijd varieert tot ongeveer 12 jaar oud, daarna mogen ze op de steiger van de grote wagen en helpen ze daar mee. Het is mooi dat het bouwen van een wagen met de Kidz de verbinding maakt tussen jong en oud en ze op deze manier geprikkeld worden tot deelname aan de wagenbouw, aldus Luc.
Er liggen al heel wat bloemen klaar voor de zaterdag, zorgvuldig voorzien van een kloddertje lijm. Dit doen de kinderen met behulp van een ingenieus apparaat waar ik aardig van onder de indruk ben. Een van de jongedames vertelt me na een korte rondleiding dat er voor de grote wagen wel spijkertjes gebruikt worden, maar de Teeuws Kidz alleen lijm gebruiken. Met de beoogde 8000 dahlia's vind ze dit ook wel fijn. Een jongeman laat me na wat geklauter in de steiger zien wat hij zondag mag doen, het hendeltje van de waterspuit bedienen. Hij heeft veel zin in de optocht en kan niet wachten tot zondag. Ik maak een foto van de Kidz, wens ze veel succes met de bouw en de optocht en verlaat enthousiast het terrein. Het enthousiasme van deze kinderen is net zo aanstekelijk als het corsovirus zelf!
Dahleo op bezoek bij: de Kinderjury
LICHTENVOORDE - Op zondagochtend wandel ik naar het Swite-terrein en onderweg is het al een spektakel. De corsowagens worden stapvoets naar het terrein gereden en langs de weg staan veel belangstellenden. De wagenbouwers ogen vermoeid maar voldaan, het publiek is onder de indruk van het spektakel.
Door Maartje de Kort
Eenmaal op het terrein word ik verrast door alle CorsoKIDS-wagens. De ene wagen nog mooier dan de andere. Een mooi gekleurd geheel bij elkaar. Ik ontmoet de juryleden achter deze verzameling bonte wagens en ik stel me voor aan Lotte en Babette, de scholieren van het Marianum. Ze vertellen me dat ze zelf nog nooit een wagen hebben gebouwd, maar wel al jaren naar de optocht kijken. Ze vinden het leuk dat ze dit jaar mogen jureren en daarmee treedt Babette in de voetsporen van haar moeder die jaren jurylid is geweest.
Ik maak ook kennis met Sander, Agnes, Hendrik en Marleen, zij zijn al een paar jaar jurylid en hebben er ook dit jaar weer zin in. Ik praat met Sander over het jureren en waar men vooral op let. Er wordt onder andere gekeken naar het kleurgebruik, de vormgeving en de figuratie van de wagen. Zijn er bewegende onderdelen en hoe is het totaalplaatje? In de ochtend wordt er op het terrein bepaald welke wagen ingedeeld wordt in de Kei- Kiezel- of Opstapklasse. Apart van elkaar scoren de juryleden de wagens en dit doen ze tijdens de optocht nog een keer. Daarna trekt de voltallige jury zich terug in het Zwaantje, waar in het diepste geheim wordt bekeken wie welke prijs wint. Ieder jaar is het weer een opgave om de prijzen te verdelen, maar ze doen dit samen met veel plezier, aldus Sander.
Als ik vraag of er een voorkeur is qua wagen, of er één wagen is die er voor hen uitspringt geven de dames van het Marianum hier voorzichtig antwoord op, al doet bijvoorbeeld Sander hier geen uitspraken over. Ieder heeft zo zijn voorkeur, maar dit mag tijdens de jurering geen parten spelen. Ook de bijdrage van ouders aan de wagens wordt gelaten voor wat het is. Je kunt niet jureren op wat je niet weet, wel op wat je ziet en dat zijn vijftien prachtige wagens!